Clubkampioenschap 2009

 

Stijn is de laatste 2 jaar best wel fanatiek aan het judoën. Twee keer per week training, samen met zijn vriendje Jesse, en eigenlijk vind ik hem best wel goed. Misschien ben ik wat bevooroordeeld maar misschien niet zoveel.
Het enige vervelende is dat ie zich op zijn gemak moet voelen om goed te judoën, voelt het niet goed dan gaat het ook niet goed.

Op de eigen club is het natuurlijk allemaal erg vertrouwd en dit jaar waren de groepen wat eerlijker verdeeld dan het vorig. Dat komt natuurlijk ook omdat Stijn 3 kilo zwaarder is geworden vergeleken met het vorig jaar en hij niet zoveel meer scheelt met de andere kinderen. En een jaar oefenen helpt natuurlijk ook. Hij had er wel vertrouwen in en wij dus ook.

Maar eerst Aniek. Een half jaar geleden ook maar begonnen, volgens mij omdat Stijn elke keer bekers en medailles naar huis bracht, en toen meteen meegedaan met het grote judotoernooi in Lent. Daar zag ik toen natuurlijk een meisje wat nog niets kon (na 2 lessen) behalve afhouden. En daar was ze dan ook verschrikkelijk goed in. Elke partij verloor ze met 1 punt verschil, niemand kreeg haar geworpen.
Eens kijken wat een half jaar les voor verandering brengt.

Ze had er in ieder geval erg veel lol in. De eerste partij zou ze wel even gaan winnen want haar tegenstander zit net zolang op judo als Aniek een half jaar geleden. En verdomd, ik zag zelfs een meisje wat aardig haar best deed en best wel iets kon.
Even een schouderworp aanzetten. Nu lukt dat toch nooit als ze niet meespringen, maar het gaat om het idee. Niets geen meisje wat alleen maar kon afhouden, ze ging er lekker voor.
En als je kunt gooien heb je ook sneller de overhand op de grond. Eventjes 30 seconden vasthouden en ons meisje heeft de eerste partij gewonnen. Dat ik dat nog mag meemaken.

 

Bij haar tweede tegenstander had ze het omgekeerde gevoel als bij haar eerste partij, ze wist al dat ze zou verliezen. Ik houd niet zo van zo'n instelling, maar wat doe je eraan? Hier een actie foto met een Aniek die goed haar best deed
Helaas heeft ze nog niet zoveel techniek want anders had ze makkelijk gewonnen. Het enige wat haar tegenstander deed was naar achteren hangen als Aniek een worp inzette. Natuurlijk kun je zo'n hangend iemand niet werpen maar daar is snel iets aan te doen. Gewoon de andere kant op werpen.
Helaas had Aniek dat niet zo in de gaten, ze trok maar en trok maar...
Ach, ze had er wel veel lol in. En natuurlijk verloor ze deze partij, ze wist het immers al van te voren.

 

Maar winnen of verliezen, het maakte haar niet veel uit. De beker had ze al binnen en ze had er veel lol in.
Ik zal maar niet zeggen waar ze hier op lijkt, maar volgens mij moet je bij judo je tong binnen houden. Ze gaan in deze groep in ieder geval wel makkelijk liggen en ze blijven liggen. Natuurlijk won ze deze partij ook.
Een mooie medaille gewonnen op haar eerste echte wedstrijd. Bij judo doen ze er tenminste niet zo kinderachtig over, van de 4 hebben er toch 3 prijs.
Bij het turnen is dat toch anders, van de 20 hebben er 3 prijs.
Een trotse Aniek op de tweede plaats. En terecht, ze had goed gejudood (wat een raar woord).

 

En toen onze Stijn. Het eerste jaar gewonnen maar daarna nooit meer terwijl hij toch beter was geworden. Maar de leraar vond hem zo goed dat ie best wel in een groep kon bij mensen die 6 kilo zwaarder waren.
Dit jaar niet, allemaal aardig gelijk gewicht. Eens kijken hoe dat zou gaan

Hier de puntentellers, altijd dezelfde mensen die meehelpen. Ik had mijn best al gedaan, ik had meegeholpen de matten neer te leggen :-)

 
Al die judo foto's lijken op elkaar, dus zal ik jullie niet vervelen met alle foto's.
Stijn was geconcentreerd bezig, kijken naar de opening.
En dan opeens ligt zo'n tegenstander op de grond. Veel te snel voor mij en m'n fototoestel. Met Darius in de houdgreep is het natuurlijk niet afgelopen, die wringt zich overal uit. Maar uiteindelijk moet ie toch opgeven.
En ook tegenstander 3 wordt met een ippon verslagen. De volgende zal niet zo makkelijk zijn.

 

Van zijn maatje Jesse is ie wat bang om te winnen. Nu kan Jesse ook wel aardig judoën maar Stijn is wat veelzijdiger in zijn worpen. En Stijn heeft natuurlijk ook meer toernooi ervaring, Jesse doet niet meer mee sinds ie tegen al die zware jongens moest judoën. Hij vergeet even dat ie zelf toen ook zo'n zware jongen was.

Maar ze steken toch wel een beetje boven de rest uit. Beide hadden nog alle partijen gewonnen dus dit was het beslissende gevecht, wie wordt eerste en wie tweede?
Hoe vinden jullie deze foto, heb wat geprobeerd. Zo ontzettend veel filters in photoshop.

Het judoën was wel erg spannend, het zoeken was naar een opening...
En dan is het zover. Ik ben voor de verandering eens op tijd en Stijn durfde zijn vriendje te verslaan. Met een hele mooie worp moet ik zeggen. En de hele familie kijkt op de achtergrond toe :)
Altijd serieus zo'n prijsuitreiking
Allemaal kanjers. Beetje nerderige kanjers, maar niettemin kanjers. Stijn dit jaar kanjer nr 1, nog 1 jaartje en hij mag de trofee houden.
En hij is er best wel blij mee ("He Stijn, lach eens deze kant op").

Leuk zo'n low-key toernooitje. Geen druk, we zien wel wie er wint. Geen coaches naast de zijlijn die lopen te roepen en een stuk minder fanatieke judoërs. Gewoon leuk.